در روز ۲ اسفند سال ۱۳۹۱ بود که سونی با برگزاری کنفرانس مطبوعاتی اختصاصی خود، کنسول پلی استیشن 4 (PlayStation 4) را معرفی کرد؛ کنسولی که طراحی شده بود تا با دیگر رقبای خود در نسل هشتم کنسول‌های خانگی همچون ایکس باکس وان و Wii U رقابت کند.سونی تصمیم گرفت تا برای پیشی گرفتن کنسول خود از دیگر حاضرین در نسل هشتم کنسول‌های خانگی، به سراغ پردازنده‌ قدرتمند شرکت AMD برود؛ پردازنده‌هایی که بر اساس معماری X86-64 طراحی شده‌اند و با قدرت پردازشی بسیار زیاد، می‌توانند تا ۱.۸۴ ترافلاپس عملیات را انجام بدهند. فناوری به کار رفته در کنسول پلی‌ استیشن 4 دقیقا همانند سخت افزار موجود در کامپیوترهای شخصی است. درواقع سونی سعی داشته تا با استفاده از طراحی مشابه سخت افزاری با رایانه‌های شخصی، ساخت و توسعه بازی‌های این کنسول را برای استودیوهای بازی‌سازی آسان‌تر کند. باید اعتراف کرد که سونی در طراحی سخت افزاری پلی استیشن 4 نهایت دقت و ظرافت را به خرج داده است تا توان پردازشی آن در سطح بسیار بالایی قرار بگیرد. همان‌طور که گفتیم، کنسول پلی استیشن 4 از APU ساخته شده به دست شرکت AMD استفاده می‌کند. درواقع این APU همان جایی است که جادوی پلی استیشن 4 در آن رخ می‌دهد. پردازنده مرکزی (CPU) اولین بخشی است که در APU قرار دارد. این پردازنده شامل دو ماژول ۴ هسته‌ای جگوار می‌شود که با معماری‌های X-86-64 ساخته شده‌اند. قسمت بعدی در بخش APU کنسول، پردازنده مرکزی (GPU) آن است که با استفاده از ۱۸ واحد پردازشی، می‌تواند از نظر تئوری ۱.۸۴ ترافلاپ پردازش را انجام بدهد. از طرفی حافظه ۸ گیگابایتی دستگاه نیز که از نوع GDDR5 است می‌تواند پهنای باندی برابر با ۱۷۶ گیگابایت بر ثانیه را ارائه کند. نباید فراموش کرد که این حجم از حافظه گرافیکی و حافظه رم در مقایسه با کنسول پلی استیشن ۳، می‌تواند بسیار بهینه‌تر باشد و سرعت پردازشی بیشتری را ارائه دهد. البته این همه چیزی نیست که در بخش APU قرار دارد. سونی از چیپ‌های ثانویه‌ای نیز استفاده می‌کند که وظایفی همچون آپلود، دانلود یا دیگر وظایف را انجام می‌دهند. در این بین نباید فراموش کرد که چیپ‌های شرکت سونی از فناوری رنگ HDR نیز پشتیبانی می‌کنند.